Przedstawienie:

Wesele

Autor: Stanisław Wyspiański przedstawienia tego autora >

Reżyser: Jan Klata przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Justyna Łagowska przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Radczyni: Anna Dymna przedstawienia >

Panna Młoda: Monika Frajczyk przedstawienia >

Haneczka: Ewa Kaim przedstawienia >

Rachel: Katarzyna Krzanowska przedstawienia >

Gospodyni: Beata Paluch przedstawienia >

Maryna: Jaśmina Polak przedstawienia >

Zosia: Anna Radwan-Gancarczyk przedstawienia >

Ksiądz: Bartosz Bielenia przedstawienia >

Kacper: Maciej Charyton przedstawienia >

Gospodarz: Juliusz Chrząstowski przedstawienia >

Dziennikarz: Roman Gancarczyk przedstawienia >

Kuba: Grzegorz Grabowski przedstawienia >

Żyd: Mieczysław Grąbka przedstawienia >

Poeta: Zbigniew W. Kaleta przedstawienia >

Hetman: Zbigniew Kosowski przedstawienia >

Wernyhora: Zbigniew Ruciński przedstawienia >

Czepiec: Krzysztof Zawadzki przedstawienia >

Stańczyk: Edward Linde-Lubaszenko przedstawienia >

Stańczyk: Jan Peszek przedstawienia >

Klimina: Elżbieta Karkoszka przedstawienia >

Jasiek: Andrzej Kozak przedstawienia >

Pan Młody: Radosław Krzyżowski przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

"(...) Na tym weselu od początku trwają chochole tańce: w świetnie przez Maćko Prusaka ułożonych korowodach oplatających scenę nie ma radości, raczej dążenie do zatracenia. Sprzyja temu ściana metalowych dźwięków wypełniająca scenę. Aż chciałoby się, żeby było głośniej, żeby widownia też mogła się w tych dźwiękach zatracić. Bo po tańcach z weselników wyłażą upiory - ich własne, wcale nie mniej przerażające niż te z drugiego aktu "Wesela". (...)

Joanna Targoń, "Po premierze "Wesela" Jana Klaty w Starym Teatrze. W takiej legli niemocy...", Gazeta Wyborcza - Kraków nr 111 online, 15-05-2017

" (...) Reżyser sięga po "Wesele", które stało się właśnie zapisem rytuału, polegającego na bezkarnym, bo przecież usprawiedliwionym klątwą, odgrywaniu bezradności, co widać w sposobie prowadzenia transowej narracji, odrywającej się od realistycznego continuum czasowo-przestrzennego, a przechodzącej w cykliczny, niejako samoodnawiający się czas mityczny. Jesteśmy bowiem w Polsce nawiedzonej, w której stare duchy współistnieją obok nowych, potworkowatych konstrukcji polskości (patrz: Czepiec w wyjściowej koszulce narodowca-kibica, który wie, że "nie polezie orzeł w gówno"), a chochoł stał się ciałem i zamieszkał między ludźmi, czego symbolem słoma wkomponowana w kostiumy różnych postaci. Słomiany bohater jest zresztą w tym spektaklu jak wszechobecny i wszech(nie)mogący bóg, przemawiający głosem półnagich członków zespołu Furia, o twarzach groteskowo przyozdobionych trupim makijażem. W tak skomponowanej dramaturgii Wesela sam taniec nie mógł być tylko finałowym "raz dokoła", dlatego upiorne korowody bohaterów regularnie przetaczają się przez scenę - w pijackich podskokach albo obłąkanych pląsach, za których straszno-śmieszną poetykę odpowiada Maćko Prusak. (...)"

Alicja Müller, "Sami swoi, polska szopa", Internetowy Magazyn "Teatralia", numer 205/2017, 20.06.2017

"(...) Finał należy bowiem do Jaśka granego przez Andrzeja Kozaka - weterana zespołu Starego Teatru. Jego wzmocniona wiekiem bezradność i słabość ma siłę porażającą także dlatego, że ten Jasiek zdaje się powracać z jakiegoś innego, może wręcz odwiecznego wesela, którego ponawianie niczego nie zmieniło. Róg został zgubiony tak dawno, że nie jest pewne, czy w ogóle kiedykolwiek istniał. Od pokoleń przekazujemy sobie "ino sznur" - jedyną prawdziwie polską tradycję. Żaden Chochoł rzucający czar na weselników nie jest już potrzebny- chocholi taniec trwa od tak dawna, że stał się naszym sposobem istnienia. (...) Diagnoza stawiana przez Klatę w tym "Weselu" jest dojmująco prawdziwa. Niektóre sceny - tańce w pierwszej części, monologi Pana Młodego i Poety, kwartet z aktu trzeciego czy pełen smutnej pogardy monolog Gospodarza kończący akt drugi gorzkim "w pysk wam mówię litość moje" - mają siłę, którą, jak sobie wyobrażam, mogło mieć "Wesele" z marca 1901 r.

Dariusz Kosiński, "Martwica dusz", Tygodnik Powszechny nr 22/28-05-17, 24.05.2017

 

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011