Agnieszka Mandat

Pierwsze sceniczne doświadczenia zdobywała pod kierunkiem czołowych reżyserów młodego pokolenia teatralnej awangardy: Macieja Prusa (Anastazja w Zbrodni i karze F. Dostojewskiego), Jerzego Grzegorzewskiego (Panna Młoda w Weselu S. Wyspiańskiego), Krystiana Lupy (Kobieta, Dama w Iwonie księżniczce Burgunda W. Gombrowicza).

 

Agnieszka Mandat – uosabia siłę i tajemnicę teatralnych wcieleń, łączy aktorską precyzję z odwagą eksperymentu, filozoficzny chłód z urokiem kobiecości. Znakomite warunki sceniczne – oryginalna uroda, głos o delikatnej ciepłej barwie, doskonała technika i sprawność fizyczna – dopełniają mocy aktorskich kreacji. Jej sceniczny dorobek jest bardzo różnorodny, właściwie nieograniczony. Spotkanie z Andrzejem Wajdą to dwie charakterystyczne, bardzo odrębne w swej stylistyce role: brawurowo zagranej służącej Mani w epopei scenicznej Z biegiem lat, z biegiem dni…wg scen. J. Olczak-Ronikier i wypowiadającego niemal na jednym oddechu swój monolog Posłańca w Antygonie Sofoklesa. Rudolf Zioło powierzając jej rolę Tytanii w Śnie nocy letniej Szekspira wydobył fascynującą kobiecość i wdzięk artystki, by z kolei w Reformatorze M. Kulisza w postaci jękliwej i zahukanej Stakanczykowej ukazać głębię psychologicznego utożsamienia. W kameralnym przedstawieniu Marlena wg scenariusza i w reżyserii Aleksandry Domańskiej umiejętnie połączyła poczucie humoru, lekkość formy z talentem wokalnym. Odnalazła się również w precyzyjnym, analitycznym teatrze Jerzego Jarockiego (Psychiatra w Portrecie S. Mrożka i Sekretarka w Słuchaj, Izraelu! J.S. Sity). Najistotniejszy wpływ na osobowość artystyczną Agnieszki Mandat ma praca z Krystianem Lupą. Zagrała w większości jego inscenizacji wpisując się w ten odrębny, nieporównywalny z niczym – teatr tajemnicy, niespiesznego rytmu, studiowania formy. Rozdzierana sprzecznością racji i uczuć Maria w Marzycielach R. Musila, zdradzona, zagubiona uczuciowo Katarzyna z Braci Karamazow wg F. Dostojewskiego, wstrząsająca w swej piosence o zbawieniu Maria, upokorzona Rużena w Lunatykach – Esch czyli Anarchia H. Brocha, niespełniona aktorka matkująca szalonemu bratu Dene z Rodzeństwa, obezwładniona rozpaczą Frieda z Mistrza i Małgorzaty – to kreacje przekraczające czas i przestrzeń teatru.
 

Role ostatnich sezonów - Matka zabitej dziewczynki w Niewinie D. Loheri Żona Mężczyzny w Obrazie w Przedtem/Potem R. Schimmelpfennigaw reżyserii Pawła Miśkiewicza – stanowią kolejny rys jej wielobarwnego, pełnego niuansów aktorstwa. Agnieszka Mandat jest artystką wiecznego ruchu, odwagi i poszukiwań. Podejmuje współpracę z reżyserami najmłodszego pokolenia. Zagrała Judytę w Sinobrodym – nadziei kobiet D. Loherw reżyserii Arkadiusza Tworusa i tytułową rolę w Fedrze J. Racine’a w reżyserii Michała Zadary - „W srebrnej sukni, lokach i perłach jest jak gwiazda filmowa…”

(Elżbieta Bińczycka)