Przedstawienie:

tryptyk wyspiański

Autor: Marek Fiedor przedstawienia tego autora >

Reżyser: Marek Fiedor przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Monika Jaworowska przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Oineus, Doktor: Jan Krzyżanowski przedstawienia >

Atalanta, Fala, Pokojówka II: Monika Jakowczuk przedstawienia >

Guślarz: Jerzy Nowak przedstawienia >

Przyjaciel : Krzysztof Stawowy przedstawienia >

Althea, Noc, : Ewa Kolasińska przedstawienia >

Hipodamia, Nuda: Beata Paluch przedstawienia >

Althea, Noc : Anna Dymna przedstawienia >

Adela, Fale, Laodamia : Dorota Segda przedstawienia >

Andzia, Fala, Pokojówka I: Anna Radwan-Gancarczyk przedstawienia >

Meleager, Agamemnon, Protesilas: Adam Nawojczyk przedstawienia >

Patroklos: Marcin Sianko przedstawienia >

Dimedes: Jan Korwin - Kochanowski przedstawienia >

Achilles, Karol: Piotr Grabowski przedstawienia >

Odys, Przyjaciel: Radosław Krzyżowski przedstawienia >

Wyspiański: Janusz Stolarski przedstawienia >

* rola dublowana

PROLOG
Wyspiański: Janusz Stolarski (gościnnie)
Przyjaciel : Radosław Krzyżowski
Karol: Piotr Grabowski

ACHILLEIS
Achilles: Piotr Grabowski
Odys: Radosław Krzyżowski
Diomedes: Jan Korwin - Kochanowski
Patroklos: Marcin Sianko

 

Opis:

 

(…) Cała rzecz urządzona jest na scenie i widowni teatru, odwróconych o 180 stopni. Widzów usadza się w głębi sceny przodem do jasnej, prostej jak tapetowana ściana kurtyny. Gdy ta ściana się podnosi, przestrzeń kameralnej gry powiększa się o całe wnętrze teatru (…) „Tryptyk Wyspiański” wysnuty jest z listów artysty do przyjaciół oraz z trzech jego dramatów o tematyce antycznej: „Meleager”, „Achilleis” i „Protesilas i Laodamia”. I choć świat sztuki i życie są tu od siebie oddzielone, to przenikają się nawzajem. Pomysł dramaturgiczny Marka Fiedora wywodzi się z myśli Stanisława Brzozowskiego, iż każdy utwór jest wyrazem psychiki jego autora, i że to twierdzenie ma właśnie znakomite świadectwo w dramatach antycznych Wyspiańskiego. (…) Wielkim atutem „Tryptyku” jest przedstawienie bohatera jako osobowości na wskroś tragicznej, której biografia mocniej, niż można by przypuszczać, wyznaczała drogę i wybory twórcze. Po spektaklu Fiodora inaczej , nie tylko przykładając do tego miarę estetyczną i historyczną, spojrzymy na zdeformowane cierpieniem lub śmiercią postaci jego witraży i niektórych rysunków, inaczej albo przynajmniej bogaciej odczytamy jego dramaty (…). 

Marek Mikos, Śmierć jest trudna, Gazeta Wyborcza 2000, nr 75.

 (…) Akcja scenariusza rozgrywa się dwutorowo – w przestrzeni życia prywatnego artysty, w pracowni i w przestrzeni jego twórczości, jego dramatów, w teatrze. Granice i kierunki wzajemnego oddziaływania tych dwóch przestrzeni zostały jednak zatarte, albowiem istotna jest nie historyczno-literacka zgodność biografii i dzieła lecz właśnie owo nieustające napięcie pomiędzy egzystencją i wyobraźnią, nieustające „bycie pomiędzy” jako źródło duchowego niepokoju i źródło twórczości.  Scenariusz jest próbą nakreślenia duchowej biografii poety, próbą ukazania doczesnego gorączkowego dojrzewania i zarazem przedwczesnego umierania. (…)

Magda Huzarska-Szumiec, Tryptyk Wyspiańskiego, Gazeta Krakowska 2000, nr 71.

(…) Nie ma w „Tryptyku Wyspiańskiego” twardo wyznaczonych ram czasowych ani naukowego trzymania się faktów i chronologii, ale też nie o to chodzi. Ważniejszy jest dramat egzystencjalny, ważniejsze namalowanie portretu człowieka, który wcześnie dojrzewa, a więc wcześnie traci młodość, i naznaczony chorobą, wcześnie zaczyna żyć w świadomości rychłej, niechybnej śmierci. (…)

Marek Mikos, Tryptyk Wyspiański,  Gazeta Wyborcza 2000, nr 8.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011