Przedstawienie:

Silniejsza. Więź

Autor: August Strindberg przedstawienia tego autora >

Reżyser: Jitka Stokalska przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Kazimierz Wiśniak przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Pani Y /Silniejsza/: Elżbieta Karkoszka przedstawienia >

Kelnerka /Silniejsza/: Danuta Maksymowicz przedstawienia >

Sędzia /Więź/: Aleksander Fabisiak przedstawienia >

Przysięgły /Więź/: Rajmund Jarosz przedstawienia >

Chłopka /Więź/: Wanda Kruszewska przedstawienia >

Alma Jonsson /Więź/: Elżbieta Willówna przedstawienia >

Polowy /Więź/: Tadeusz Jurasz przedstawienia >

Alexanderson /Więź/: Jerzy Trela przedstawienia >

Baronowa / Więz /: Anna Polony przedstawienia >

Służąca /Więź/: Halina Wojtacha przedstawienia >

Adwokat /Więź/: Jerzy Bączek przedstawienia >

Woźny /Więź/: Jerzy Bińczycki przedstawienia >

Przysięgły /Więź/: Michał Żarnecki przedstawienia >

Przysięgły /Więź/: Adam Romanowski przedstawienia >

Przysięgły /Więź/: Ferdynand Wójcik przedstawienia >

Przysięgły /Więź/: Juliusz Grabowski przedstawienia >

Baron /Więź/: Henryk Giżycki przedstawienia >

Pastor /Więź/: Wiktor Sadecki przedstawienia >

Pani X /Silniejsza/: Jadwiga Lesiak przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

 

(…) Zaprezentowano nam najpierw jednoaktówkę krótką, potem jednoaktówkę długą. Ale i tak o dziewiątej było po wszystkim, więc do czasu nie mam zastrzeżeń. Scenografia i kostiumy – zwłaszcza w „Silniejszej” – wspaniałe. W wykonaniu Kazimierza Wiśniaka. Wykonanie aktorskie – o, to już znacznie gorsze. Rola najlepsza w całym wieczorze – rola milcząca, więc specjalnie trudna – Elżbiety Karkoszki. (…)
 
Stefan Otwinowski, Notes krakowski, Życie Literackie 1972, nr 17.
 
(…) Mówiąc o akcji, trzeba to pojęcie w przypadku, zwłaszcza „Silniejszej”, potraktować umownie. występują tu wprawdzie trzy aktorki, ale tekst wygłasza tylko jedna. Druga – jej rywalka – poza wybuchem śmiechu, jako przerywnikiem monologu pierwszej, jest jej milczącym partnerem. I, aczkolwiek poznajemy charaktery obu kobiet (choć i to nie jest pewnikiem!) – grę prowadzi tylko jedna. Od tryumfalnego tonu, do łez rozpaczy, od szyderstwa do żałosnych wyznań istoty słabszej wobec silniejszej – zwycięskiej w zabiegach o względy tego samego mężczyzny. Trzecia kobieta jest jakby rekwizytem w niewieściej scenerii tego utworu. Rzecz dzieje się bowiem w pustej kawiarni przed świątecznym wieczorem, gdzie walce obu rywalek towarzyszy zawodowa obojętność kelnerki. Reżyserka: Jitka Stokalska (…) wybrała drogę najbliższą tradycji: zawierzyła nośności tekstu w wykonaniu zdolnej, ale jeszcze mało doświadczonej, młodej aktorki. Wytrawniejszej zaś pozostawiła grę milczenia. I o ile Elżbieta Karkoszka wywiązała się interesująco ze swej roli „silniejszej” bez słów, to Jadwiga Lesiak, mimo poprawnie wykonanego zadania – nie udźwignęła ogromnego ciężaru monologu. (…) „Więź” jest bardziej rozbudowanym scenariuszem. I bardziej okrutnym dramatem, gdzie nie tylko dwoje małżonków niszczy się moralnie przed sądem parafialnym, ale i sędzia, i pastor, i adwokat, i pokrzywdzony farmer łamią się pod pręgierzem zacofanego prawa – aby dać świadectwo złym więziom urzędowego i prywatnego życia. (…) Niewątpliwie najmocniejszą stroną obu widowisk była scenografia Kazimierza Wiśniaka: połączenie elementów okrutnej bajki z prześwitami okienek skandynawskiego budownictwa – i cmentarnych krzyży, jak na obrazkach prymitywnego malarstwa. Kolory, funkcjonalność, ironiczny dystans współczesnego odkrywcy – do klasyka. (…)
 
Jerzy Bober, Obsesje bez dystansu, Gazeta Krakowska 1972, nr 89.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011