Masław

Autor: Jerzy Zawieyski przedstawienia tego autora >

Reżyser: Janusz Warnecki przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Andrzej Pronaszko przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Księżniczka Olana: Wanda Kruszewska przedstawienia >

Masław : Tadeusz Białoszczyński przedstawienia >

Kazimierz: Władysław Sheybal przedstawienia >

Mieszko II: Lech Madaliński przedstawienia >

Rycheza: Ewa Kunina przedstawienia >

Henryk III : Eugeniusz Fulde przedstawienia >

Nałożnica Mieszka*: Janina Warnecka przedstawienia >

Nałożnica Mieszka*: Hanna Zielińska przedstawienia >

Mnich Hieronim : Jan Ciecierski przedstawienia >

Jasmund : Adam Mularczyk przedstawienia >

Ziemiomysł : Bolesław Loedl przedstawienia >

Dobór: Tadeusz Łomnicki przedstawienia >

Książę Mszczuj, Borun : Rudolf Gołębiowski przedstawienia >

Książę Gorzew: Józef Daniel przedstawienia >

Grabia Radoń, Pieśniarz: Stanisław Zaczyk przedstawienia >

Wieluń, Adamiec : Kazimierz Janus przedstawienia >

Unosz: Stanisław Gawlik przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

Realizacja sceniczna „Masława” wymagała najwyższego wręcz wysiłku od Starego Teatru, tak pod względem aktorskim, reżyserskim jak i technicznym. Dyr. Pronaszko wraz z reżyserem Warneckim i gronem najbliższych współpracowników, z pełną odpowiedzialnością artystyczną podjął się ryzyka wystawienia sztuki współczesnego polskiego autora, niezwykle trudną do ujęcia w formę sceniczną, wymagającej wyjątkowo wysokich wkładów finansowych. Zamierzony wynik został w pełni osiągnięty. Rozwiązanie plastyczne dyr. Pronaszki dało kapitalne efekty formalne i kolorystyczne. Pełne rozmachu twórczego zabudowania sceny w czterech zmianach dekoracyjnych, gra świateł, bogato stylizowane kostiumy stworzyły harmonijną całość, nad wyraz efektowną. Dyskretna, nie narzucająca się a przy tym b. sugestywna ilustracja muzyczna Romana Palestra. Chór pod dyrekcja Tadeusza Wilczaka świetnie harmonizował z ogólnym stylem widowiska. Reżyseria Warneckiego niezwykle sprawna. Role postawione wzorowo. Poszczególne kreacje aktorskie na prawdziwie wysokim poziomie.

Rolę tytułową znakomicie opracował Tadeusz Białoszczyński, jednolity w swej koncepcji dramatycznej, męski, silny, imponujący głosowo. Nieszczęsnego półobłąkańca Mieszka, postać niezwykle ludzką, odtworzył z niesamowitą wręcz ekspresja Lech Madaliński, świetny w masce. Władczą, pełną siły wewnętrznej Rychezą była Ewa Kunina. (...)

 

Tadeusz Kudliński, Z teatrów krakowskich, Tygodnik Powszechny 1945, nr 46.