(…) Reżyser „Fizyków” Jerzy Jarocki zbagatelizował satyryczny nurt „tragedii”. Pociągnęła go warstwa kryminalnego melodramatu z jej XIX - wiecznym piętnem mieszczańskiego stylu teatru. (…) Scenograf Andrzej Cybulski zbyt dosłownie potraktował autorską wizję plastyczną sztuki. Ciężkie w nastroju, secesyjne dekoracje z miejsca pogrążały scenę w jakiś ibsenowski cień, z którego nie rozjaśniało żadne „przymrużenie oka”, ów satyryczny dystans o jakim nadmienia przecież autor. (…)

(…) aktorzy wydobyli sporo melodramatycznego nastroju. Zresztą, niektórzy czynili to z ekspresją w dobrym stylu. Najlepiej udało się to Zofii Niwińskiej, która zademonstrowała, jako naczelny lekarz-psychiatra i porażona później „obłędem” władzy przewodnicząca koncernu przemysłowego – zaskakująco nowe środki swego aktorstwa: przejście od tonów ściszonych i opanowania zawodowego – do histerycznych wybuchów szaleństwa. Bardzo sugestywna postać gnębionego sprzecznościami wewnętrznymi Mobiusa, stworzył Zbigniew Wójcik. (…) Jerzy Przybylski i Marian Jastrzębski zaprezentowali zróżnicowane temperamentem sylwetki dwóch agentów fizyków. Interesujące epizody przypadły w udziale Alicji Kamieńskiej (Lina Rose b. żona Mobiusa), Izabeli Olszewskiej (pielęgniarka Monika), Romanowi Wójtowiczowi (misjonarz Rose) i Bolesławowi Loedlowi (starszy pielęgniarz Sievers).

Jerzy Bober, Pretensje do „Fizyków”, Gazeta Krakowska 1963, nr 165.

Fotografie

Fotografie (11)

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl