Apelacja Villona

Autor: Kazimierz Barnaś przedstawienia tego autora >

Reżyser: Lidia Zamkow przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Lidia Minticz przedstawienia tego scenografa > Jerzy Skarżyński przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Lomer z Tuluzy: Jerzy Nowak przedstawienia >

Katarzyna de Vausselles: Halina Kwiatkowska przedstawienia >

Franciszek Moncorbier-Villon: Leszek Herdegen przedstawienia >

Matka Villona: Krystyna Ostaszewska przedstawienia >

Marta: Romana Próchnicka przedstawienia >

Piotr Marchand : Julian Jabczyński przedstawienia >

Jakób Laurence: Marian Słojkowski przedstawienia >

Księżyk: Tadeusz Śliwiak przedstawienia >

Jean D' eau: Piotr Pawłowski przedstawienia >

Raguier : Antoni Pszoniak przedstawienia >

Garnier: Michał Żarnecki przedstawienia >

Turgis: Jan Adamski przedstawienia >

Yvette: Ewa Wawrzoniówna przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

Ci, którzy nie widzieli jeszcze najświeższego przedstawienia w Teatrze Kameralnym, winni nawiedzić ten teatr jak najrychlej, jeszcze przed przerwą urlopową. Zobaczą jedno z najładniejszych przedstawień krakowskich. Właśnie słowo ,,ładne” najlepiej oddaje klimat tego spektaklu. Zasługa w tym wielka reżysera, scenografa i muzyka. Sztuka nosi tytuł ,,Apelacja Villona”. Autor: Kazimierz Barnaś. Tekst jest niezbyt ciekawy. Mówi niewiele nad to, co wiemy z Boya o autorze ,,Wielkiego Testamentu”. Barnaś ukazuje sprzeczności Villona: genialny poeta i rzezimieszek. Włóczęga  i człowiek tęskniący za wypoczynkiem. Dramaturg skupia swe zainteresowanie na rekonstrukcji czasów, w których żył Villon. Tworzy tło historyczne, obyczajowe i społeczne i dopiero na tym tle ustawia poetę: Villon w konflikcie z epoką, Villon przerastający współczesnych, Villon symbol sił postępowych – starcia nowego ze starym. Ten ostatni element najsłabiej wypadł w ,,Apelacji Villona”. I dobrze, że nie wypadł. Byłoby to hamletyzowanie na siłę, które w efekcie przyniosłoby odarcie sztuki z jej konwencjonalnych poetyczności – w Teatrze Kameralnym uzyskały one jakiś nowy walor estetyczny. Oprawa sceniczna Lidii Minticz i Jerzego Skarżyńskiego akcentuje w sposób przewyborny owe konwencjonalizmy:  balladową poetyczność świata, w którym żyje Villon, nastrojową liryczność nawet groźnych awantur poety. Scenografia zawiera nie tylko elementy, ale i sporą porcję dowcipu. Po ogrodzie Katarzyny de Vausselles uganiają się ,,prawdziwe” ptaki(...) Muzyka Lucjana Kaszyckiego lirycznie nastrojowa dobrze harmonizowała z poetyckim klimatem sztuki. Z aktorów znakomity jak zawsze Leszek Herdegen. Jego Villon był liryczny i dramatyczny. Miał akcenty współczesne w warstwie egzystencjalnej(...) ,,Apelacja Villona” w Teatrze Kameralnym jest oczywistym dowodem, że reżyser, scenograf muzyk i aktor nawet z niezbyt rewelacyjnego tekstu mogą zrobić arcydzieło sztuki scenicznej.

Bronisław Mamoń, Popis sztuki scenicznej, Tygodnik Powszechny 1960, nr 28.