Krakowski „Sen” to spektakl o kryzysie miłości, którą zabijają kawałek po kawałku kult ciała, pornografia i seksbiznes. Kleczewska nie pozostawia złudzeń – wbrew Szekspirowi po wszystkim świat nie wraca do normalnego ładu i harmonii. Finałowa ceremonia zaślubin ma coś z hipokryzji – jeszcze przed chwilą naładowani adrenaliną i hormonami imprezowicze zmieniający partnerów jak muzykę, teraz przykładni mieszczanie, którzy jak gdyby nigdy nic siadają za stołem w ślubnych strojach i częstują sztucznymi uśmiechami.

Jedynym miejscem, gdzie przetrwała prawdziwa miłość, okazuje się grafomańska sztuczka o Pyramie i Tyzbe, którą na zamówienie dworu wystawiają ateńscy rzemieślnicy (tu – znudzeni aktorzy z castingu). Spektakl nieudolnych amatorów jest zazwyczaj pretekstem do komediowych gagów, tymczasem u Kleczewskiej staje się czymś w rodzaju requiem dla miłości.

Roman Pawłowski, Gorączka sobotniej nocy, Gazeta Wyborcza 2006, nr 37.

[…] Powstało znakomite, nowoczesne, wymykające się jednoznacznym ocenom przedstawienie. W świetnym tempie ( dwie godziny mijają w oka mgnieniu), ze znakomitymi rolami, z bardzo dobrą muzyką Jakuba Ostaszewskiego. Młodzi aktorzy brawurowo zagrali pary kochanków.[…]

Michał Mizera, Sen nocy letniej, Puls Biznesu 2009, nr 1.

[…] „Sen…” Kleczewskiej rozgrywa się szybko, ale nie pospiesznie; choć reżyserka wycięła sporo tekstu, a w niektórych scenach aktorzy mówią własnymi słowami (co jest zapewne wynikiem improwizacji na próbach), spektakl ma wielką siłę. I wiele tonacji, bo szaleństwu, melancholii i okrucieństwu towarzyszy komizm. […]
Spektakl jest wspaniale zagrany, rozpętane przez Kleczewską demony wstąpiły w aktorów; nie ma tu fałszywej nuty, pracowicie składnych tematów i scen. Każda rola, nawet najmniejsza, cieszy, każda organicznie wpasowuje się w tkankę spektaklu. […]

Joanna Targoń, Najżałośniejsza komedia, Gazeta Wyborcza, 2006, nr 37.

[…]Siła spektaklu tkwi bowiem w fakcie, że jest tak bardzo "o nas" - jakkolwiek enigmatycznie to brzmi - i, łącząc widzów w nie do końca oczyszczającym śmiechu, oddziałuje na każdego z osobna, dotykając najbardziej osobistych lęków, kompleksów, obsesji. […]

Anna R. Burzyńska, Skoro jej nie ma, Tygodnik Powszechny 2006, nr 9.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl