Leszek Piskorz

Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie /1970/.
1.07.1970 - Stary Teatr, Kraków.

Piskorz – aktor, reżyser, pedagog

Krakowianin z urodzenia i pasji, przez wszystkie lata twórczej pracy wierny Staremu Teatrowi, debiutował w  przedstawieniu Sen nocy letniej Szekspira w reżyserii Konrada Swinarskiego 22 lipca 1970 roku.
 
Leszek Piskorz – uosabia wszystkie cechy aktorstwa ze „szkoły Konstantego Stanisławskiego”: zespolenie z graną postacią, prawdę psychologiczną, perfekcjonizm warsztatowy. Jego wyrazistość, charakterystyczność, dynamikę i sceniczny temperament wzmacnia naturalna vis comica. Pierwsze role stworzył w przedstawieniach legendarnych inscenizatorów Starego Teatru: Konrada Swinarskiego (Wszystko dobre, co się dobrze kończy Szekspira, Dziady Mickiewicza), Jerzego Jarockiego (Mniszki Maneta, Matka Witkacego, Proces Kafki, Sen o bezgrzesznej scen. Jarocki, Opalski) oraz Andrzeja Wajdy: poczynając od Seminarzysty w Biesach Dostojewskiego, przez dramatycznie wyśpiewaną postać niezłomnego Waleriana Łukasińskiego w Nocy Listopadowej Wyspiańskiego, po rolę Zbyszka Dulskiego w Z biegiem lat z biegiem dni... scen. Olczak-Ronikier, której nadał rys psychologiczny, zanurzył w ironii, a m.in. poprzez  charakterystyczny „tik” nasycił komicznie. Jego Mc Murphy w Locie nad kukułczym gniazdem Wassermana w reżyserii Krzysztofa Zanussiego był postacią złożoną, z jednej strony cynicznym cwaniakiem i oszustem, z drugiej odważnym buntownikiem pokrywającym błazenadą ludzkie ciepło i empatię. Podczas VI Opolskich Konfrontacji Teatralnych artystę wyróżniono za rolę Felka w Romansie z wodewilu Krzemińskiego w reżyserii Marty Stebnickiej, w której znakomicie splotły się jego talent komiczny i wokalny, a także doskonała znajomość krakowskiego folkloru. Rola w Łgarzu Goldoniego w reżyserii Giovanni Pampiglion’ego uosabiała magię teatru. Aktor  skonstruował postać Arlekina perfekcyjnie posługując się formą komedii dell’arte z jej dyscypliną, co do niuansu cyzelowanym gestem, za co nagrodzono go Grand Prix podczas XXII Kaliskich Spotkań Teatralnych. Obłąkany skryba kancelaryjny z Gogolowskiego opowiadania Pamiętnik wariata, na którym został oparty monodram Leszka Piskorza pod tym samym tytułem, w reżyserii Piotra Szczerskiego, był kwintesencją aktorskich możliwości – tragicznego odzwierciedlenia prawdy psychologicznej postaci, łączonej z komizmem i groteskową deformacją. Pamiętnik wariata wystawiono w Starym Teatrze ponad 500 razy. Współpraca z Tadeuszem Bradeckim przyniosła dwie znakomite role: nagrodzonego podczas XXVII Kaliskich Spotkań Teatralnych Gaudentego w Wiośnie narodów w Cichym Zakątku Nowaczyńskiego i korowód barwnych postaci w Rękopisie znalezionym w Saragossie. Kreacją sięgającą do najgłębszych pokładów ludzkich namiętności, zaskakującą odwagą w wykorzystaniu aktorskich i reżyserskich środków wyrazu, była postać tytułowa z Bernhardowskiego Naprawiacza Świata zagrana i wyreżyserowana przez artystę w jubileuszowym trzydziestym sezonie pracy scenicznej.

Wszechstronność i otwartość formalna jego aktorstwa pozwoliły mu odnaleźć się w odrębnym świecie inscenizacji Krystiana Lupy. Stworzył Miusowa we wznowionych Braciach Karamazow Dostojewskiego, a także tragikomiczne postacie Nikanora Iwanowicza Bosego i Arkadiusza Apołłonowicza Semplejarowa w Mistrzu i Małgorzacie. Role Strażaka w Spaghetti i mieczu Różewiczai Draba w Pieszo Mrożkaw reżyserii Kazimierza Kutza były mistrzowskim popisem łączenia w grze elementów komicznych i groteskowych.Aktorski kunszt, skupienie na istocie słowa, ascetyczność w formie zademonstrował artysta w rolach: Starca w Wyzwoleniu w reżyserii Mikołaja Grabowskiego i Lekarza szkockiego w Makbecie w reżyserii Andrzeja Wajdy. Najnowsze kreacje to role w inscenizacjach Mikołaja Grabowskiego: pełen ironii, perfekcyjnie przeistoczony w kobietę Chremes z Sejmu kobiet Arystofanesa, groteskowy w swej swarliwości i megalomanii Pyckal w Trans-Atlantyku, żałosny w bezgranicznym oddaniu genialnemu przyjacielowi, przegrany kompozytor Fontana z Chopin kontra Szopen.
 
Prof. Leszek Piskorz jest od dwudziestu pięciu lat wykładowcą krakowskiej PWST.
W 2001 roku otrzymał Złoty Laur za Mistrzostwo w Sztuce.

(Elżbieta Binczycka)  


 

A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż
Wyczyść
Wyszukaj:

Tragiczne dzieje doktora Fausta

Zobacz >

Trans-Atlantyk

Zobacz >

Wesele

Zobacz >

Wiosna Narodów w Cichym Zakątku

Zobacz >

Wit Stwosz

Zobacz >

Wszystko dobre, co się dobrze kończy

Zobacz >

Wyzwolenie

Zobacz >

Z biegiem lat, z biegiem dni...

Zobacz >

Zabawa. Na pełnym morzu

Zobacz >
Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011