Przedstawienie:

Teoria Einsteina

Autor: Antoni Cwojdziński przedstawienia tego autora >

Reżyser: Juliusz Osterwa przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Teresa Boguszewska przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Maryna: Helena Chaniecka przedstawienia >

Helena: Danuta Szaflarska przedstawienia >

Babcia: Halina Gallowa przedstawienia >

Literat: Bolesław Loedl przedstawienia >

Profesor: Jan Ciecierski przedstawienia >

Stefcia*: Magdalena Grodyńska przedstawienia >

Stefcia*: Krystyna Królikiewicz przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

(…) W tym też akcie rozwinął zespół swe możliwości w pełni, stwarzając sceny pełne ruchu, werwy komicznej i bujnej wesołości, trzymając widownię w nieustannym napięciu śmiechu. Ciecierski – profesor trzymał na sobie ciężar tej akcji. (…) Przy całej swobodzie ruchu i mimiki komicznej umiał Ciecierski wprowadzić potrzebny umiar i opanowanie środków. Loedla talent jest zarówno głosowo jak i gestycznie zbyt dramatyczny, by dostosował do farsowego tempa, mimo starannego zresztą opanowania roli. Gallowa była stylową babcią, taką, jaką każdy z nas w sercu nosi, więc o podejrzanym, acz patriarchalnym autorytecie i miłości, równej dla wszystkich, pewnej jak przystań. Chaniecka – jako filozofująca służąca, główny nerw farsowej intrygi, dała postać dobrą i wyraźną, pełną rezolutnej życzliwości i wesołości. Niepotrzebnie może szukała akcentów tej postaci po linii „kocmołucha”. (…) Wybornie spisała się „młodzież”, więc Szaflarska jako córka profesora, wystarczająco i po dziecinnemu zgrymaszona, pełna naiwnego wdzięku dorastania, wahająca się między rezolutnością dojrzałości a infantylizmem, wywalającym język, w razie braku innych argumentów. Przemyślana mimika, gest i ruch, bardzo dobra dykcja.

Druga latorośl: Włodek (nie znany z nazwiska uczeń Studia) zadziwił dojrzałością sceniczną, opanowaniem głosowym i ruchowym, jasnym przepracowaniem sytuacyj i pomysłowością interpretacji. Jedynie w scenach uległości był może zbyt potulny, a w buncie zbyt mało agresywny. (…) Obraz sceniczny Teresy Boguszewskiej łączył szczęśliwie nowoczesny konstruktywizm sceniczny z atmosferą wnętrza. Szczególnie duże okno transparentowe, silnie oświetlone gorącym, żółtym światłem, rysującym wyraźny cień gałęzi z liśćmi, doskonale ożywiało obraz.

 

Tadeusz Kudliński, Teoria Einsteina, Tygodnik Powszechny 1945, nr 7.

 

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011