Przedstawienie:

Dwanaście stacji

Autor: Tomasz Różycki przedstawienia tego autora >

Reżyser: Eva Rysova przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Joanna Jaśko-Sroka przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Babcia; Ciocia Malwinka: Lidia Duda przedstawienia >

Pan Antonów; Babodziad: Andrzej Hudziak przedstawienia >

Wujek; Przewodnik wycieczki *: Zbigniew Kosowski przedstawienia >

Ciocia Sąsiadka; Kierowca Pekaesu: Urszula Kiebzak przedstawienia >

Wnuk; Wnuk z ekranu: Wiktor Loga-Skarczewski przedstawienia >

Kolega; Kuzyn z Prudnika: Marcin Kalisz przedstawienia >

Wujek; Przewodnik wycieczki *: Ryszard Łukowski przedstawienia >

Dziadek Wnuka; Zawiadowca: Andrzej Rozmus przedstawienia >

Kuzynka Biedka / Panna Zagłada / Panna Monstrancja: Zuzanna Skolias przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

 

[…]Spektakl Rysovej okazuje się niezwykle pouczający - można wyciągnąć z niego wniosek, który sprawdza się przy wszystkich próbach przeniesienia na scenę nowej polskiej literatury. […]Poemat Różyckiego - nowoczesny epos rozpisany na dwanaście fragmentów, a przy tym literacka gra z "Panem Tadeuszem" - przede wszystkim zachwyca pod względem językowym. Podróż sentymentalna bohatera w rodzinne strony Dolnego Śląska zostaje w nim ujęta w formę wielopoziomowej stylizacji: przewrotnej, ironicznej, chwilami złośliwej, a czasem bardzo czułej. Ale Różycki nie drwi ani z małomiasteczkowych realiów, ani z narodowego eposu. Ustawia epopeję naprzeciwko prowincjonalnego świata jak popękane lustro, ubierając własne wspomnienie o krainie utraconego dzieciństwa w kostium potoczystego poematu, do którego raz po raz wdziera się zgrzytliwa rzeczywistość. Eva Rysova zdecydowała się obrać w swojej inscenizacji zupełnie inny kierunek. Z tekstu wybrała sytuacje, które na scenie przybierają formę małego realizmu - otrzymujemy więc ciąg mniej lub bardziej dowcipnych scenek. Podstawowy zamysł polega na wysunięciu osoby narratora na pierwszy plan. Wiktor Loga-Skarczewski występuje tu w podwójnej roli: jako Wnuk oraz postać na ekranie - narrator, który dyktuje swoją opowieść widzom i aktorom. Bohaterzy sprzeczają się z narratorem, próbują kwestionować jego słowa, ale pozostają od początku podporządkowani tokowi jego opowiadania. […]
Agnieszka Jakimiak, Kolej wąskotorowa, Dwutygodnik. Strona Kultury, 2010.
 

[…]Eva Rysova, reżyser "Dwunastu stacji" w krakowskim Starym Teatrze, podjęła trudne wyzwanie przeniesienia poematu na scenę. Nieźle udało się wydobyć nakreślone przez Różyckiego smutne i komiczne aspekty polskiej, prowincjonalnej rzeczywistości: trzęsący się, śmierdzący spalinami autobus, głębokie kałuże czy polską rzeczpospolitą pijacką, symbolizowaną przez wiecznie nietrzeźwego wiejskiego kuzyna z ulizanymi włosami oraz towarzyszące każdemu spotkaniu domowe trunki. Ale opowieść Różyckiego jest także pełna nostalgicznego ciepła. Serdecznie, choć z przymrużeniem oka, sięgając po inną zakorzenioną w literaturze polskiej tradycję, poeta opisuje Opole swojego dzieciństwa - naznaczone wojennymi ranami miasto stu banków i jednej księgarni. Różycki pokazuje, że dzieciństwo, spędzone nawet w dosyć podłych miejscach, okrywa się mitologią zarazem intymną, jak również podsuwaną przez powszechniej zrozumiały język i tradycję, historię zbiorowości. Ogródki działkowe to nie mickiewiczowski warzywnik, ale tam właśnie bohater obserwował mrówki i odkrywał świat przyrody. […]Atmosfera rozbawienia opada około stacji jedenastej. Gaśnie światło. Najpierw drażniąca uszy muzyka, a potem widma, postaci z przeszłości, z transportu, śpiewają tradycyjną ukraińską pieśń. Ten moment zawieszenia rzuca inne światło na komedię, którą oglądaliśmy przez półtorej godziny, i pozwala pomyśleć nad istotą absurdalnej podróży Wnuka w przeszłość, do Prudnika, Glinian i Moszczanki, z mrożoną rybą od babci w plecaku. Czytelnik oceni, czy takie rozwiązanie jest zgodne z duchem poematu Różyckiego. Przedstawienie nie może zastąpić lektury, a że do niej zachęca, jest może największą zaletą krakowskiego spektaklu.

Anna Arno, Zobaczone, przeczytane, Zeszyty Literackie 2010, nr 1.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011