Przedstawienie:

Dwoje na huśtawce

Autor: William Gibson przedstawienia tego autora >

Reżyser: Anna Polony przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Lidia Minticz przedstawienia tego scenografa > Jerzy Skarżyński przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Gizela: Anna Polony przedstawienia >

Jerry : Jerzy Radziwiłowicz przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

 

(…) choć para krakowskich realizatorów [Anna Polony i Jerzy Radziwiłowicz] wywiązuje się świetnie z niełatwego zadania scenicznego duetu w pełnospektaklowym widowisku, „Dwoje na huśtawce” nie trzyma widza w bez reszty w napięciu (…)
Sądzę, że spektaklowi wyszłaby bardzo na dobre mniejsza doza pietyzmu wobec tekstu sztuki, jego skondensowanie, skomasowanie do dwuczęściowego spektaklu (…)
Choć z drugiej strony przyznać trzeba, że (…) silnie rozbudowana otoczka inscenizacyjna spełnia również poważną rolę jako komentarz do perypetii dwojga młodych ludzi, zagubionych w wielkiej współczesnej metropolii. A więc arcyciekawa scenografia (Lidii Minticz i Jerzego Skarżyńskiego): stylizowane witraże z drapaczy chmur. A więc łącząca poszczególne sceny pełna grozy „muzyka” wielkomiejskiej ulicy.
W nowym krakowskim przedstawieniu przede wszystkim na uwagę zasługuje interesujące aktorstwo. Jak zawsze świetna Anna Polony (zarazem debiutująca tu jako reżyser!), niemal przez cały spektakl znajdując się na scenie, ma tu doskonałe pole do popisu.
Krystyna Zbijewska, Wspaniali mężczyźni?, Dziennik Polski 1974, nr 70.
 
Anna Polony utrudniła sobie działania reżyserskie choćby tym, że sama odtwarza postać Gizeli. A jednak wykazała dość pomysłowości w rozwiązywaniu poszczególnych sytuacji przedstawienia. Może jedynie „przedobrzyła” celebrę tekstu i nastrojów dramatycznych – rozciągnąwszy widowisko dla dodania mu psychologicznych rumieńców. Co nie budzi zdziwienia, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że debiut reżyserski chciała wycyzelować do najdrobniejszego szczegółu i niczego nie uronić ze swej wizji teatralności „Dwojga na huśtawce”. Reżyserkę wspomogła walnie sprawność aktorki-Polony. Jej Gizelę charakteryzowała więc duża rozpiętość cieniowań w grze, modulacjach głosu i operowania napięciami dramatycznymi. Dzięki dojrzałości własnego warsztatu aktorskiego – „pociągnęła” Polony swojego partnera Jerzego Radziwiłowicza jakby w wyższe rejony rozgrywki wcieleń scenicznych (…) Wyczuwało się zatem ową inicjatywę aktorsko-reżyserką, która pozwalała Polony prowadzić jej młodszego kolegę w labiryncie figur scenicznych (…)
Atmosferę tej banalnej przygody z podtekstami psychologicznymi podkreśla równie banalne, ale zgrabnie przetworzone w rodzaj typowych „pokoi do wynajęcia” wtopionych w ulicę-dom, dekoracje Lidii Minticz i Jerzego Skarżyńskiego. Zaś przerywniki muzyczne przypominały pierwotne dźwięki tamtamów, zmieszane z nowoczesnym odgłosem puszczy, jaką (mimo cywilizacji) jest po trosze wielkie i obce ludzkim rozterkom, miasto.
Jerzy Bober, Gra złudzeń, Gazeta Krakowska 1974, nr 70.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011