Przedstawienie:

Fanfaron czyli zakochany konserwatysta

Autor: Jean Anouilh przedstawienia tego autora >

Reżyser: Piotr Pawłowski przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Andrzej Cybulski przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Doktór: Jerzy Nowak przedstawienia >

Aglae: Marta Stebnicka przedstawienia >

Proboszcz: Kazimierz Witkiewicz przedstawienia >

Mleczarz: Andrzej Buszewicz przedstawienia >

Generał : Kazimierz Fabisiak przedstawienia >

Barob Belazor: Czesław Łodyński przedstawienia >

Lebelluc: Wojciech Ruszkowski przedstawienia >

Doktór : Stanisław Gronkowski przedstawienia >

Ledadu : Marian Jastrzębski przedstawienia >

Dawid Edward Mendigales: Jerzy Stanek przedstawienia >

Zosia : Krystyna Maciejewska przedstawienia >

Ciocio Lodzia: Celina Niedźwiedzka przedstawienia >

* rola dublowana

Toto, Syn mleczarza , Maria - ***

Opis:

 

 
 (…) spektakl czyni wrażenie raczej korzystne, co jest zasługą reżysera Piotra Pawłowskiego (wyraźnie w pierwszej części) oraz aktorów. (…) Monolog wstępny generała jest (…) jest pierwszorzędnej marki. Tak, jak i jego groteskowe wywody w gronie konspiratorów. Podobnie brzmi świetna satyra na paryskie nowinki teatralne w ustach syna fabrykanta. Potem, wokół erotycznego wątku: generał i jego młoda żona – potęguje się nastrój ckliwości.
Premie pierwszeństwa w przedstawieniu – za konsekwentna linię wewnętrzną postaci i niecodzienną maskę – należałoby przyznać Kazimierzowi Witkiewiczowi w roli Proboszcza. Był to prawdziwy pokaz gry charakterystycznej na granicy komedii i farsy, kapitalna sylwetka „księdzo-chaplina” – skupienie ogromnej siły komicznej, dawkowanej bez szarży – za to z francuska stylistyką „urzędowej” śmieszności. Z wielką satysfakcją można tu powiedzieć o znacznym skoku rozwojowym tego utalentowanego artysty!
Kazimierz Fabisiak miał świetne momenty w scenach farsowych, ale zupełnie nie przekonywał w melodramacie. Jego generał był dużej klasy „Fanfaronem” (szczególnie w prologowym wystąpieniu i podczas mowy do konspiratorów) – natomiast mniej fortunnie wypełniał zadania „zakochanego konserwatysty”.
Zabawnie wypadła Celina Niedźwiedzka, jako przerażona i porażona własną witalnością – stara panna, Ciocia Lodzia. Bardzo dobry odpowiednik charakterystycznej roli – do Proboszcza – Witkiewicza.
Również i Wojciech Ruszkowski (Lebelluc) – nie nadużywając środków ekspresji – zaprezentował bogaty ładunek komizmu w roli małomiasteczkowego Don Juana z przeszłością. (…)
Jerzy Bober, Niedokończony antydramat, Gazeta Krakowska 1962, nr 59.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011