Przedstawienie:

Ksiądz Marek

Autor: Juliusz Słowacki przedstawienia tego autora >

Reżyser: Michał Zadara przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Michał Zadara przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Bojwił (gościnnie): Marcin Stec przedstawienia >

Kosakowski (gościnnie): Dominik Stroka przedstawienia >

Ksiądz Marek (gościnnie): Mariusz Zaniewski przedstawienia >

Starościc (gościnnie): Dominik Nowak przedstawienia >

Jozafat (gościnnie): Łukasz Byczek przedstawienia >

Towarzysz (gościnnie): Piotr Sieklucki przedstawienia >

Kreczetnikow: Edward Linde-Lubaszenko przedstawienia >

Litwin: Marcin Kalisz przedstawienia >

Judyta: Barbara Wysocka przedstawienia >

Rabin: Jacek Romanowski przedstawienia >

Branecki: Juliusz Chrząstowski przedstawienia >

Adiutant: Błażej Peszek przedstawienia >

Towarzysz, Puławski, Litwin: Andrzej Rozmus przedstawienia >

Litwin: Mateusz Janicki przedstawienia >

* rola dublowana

Litwin - Mateusz Janicki (gościnnie)

reżyseria , scenografia i opracowanie muzyczne: Michał Zadara
dramaturg: Katarzyna Michałkiewicz
asystentka: Agnieszka Zieleziecka

Opis:

Zaliczany do mistycznych dramatów Juliusza Słowackiego Ksiądz Marek osnuty jest wokół autentycznych wydarzeń historycznych. Dotyczy epizodu konfederacji barskiej i postaci jej natchnionego proroka i cudotwórcy księdza Marka Jandołowicza.

To tekst niezwykły, zaskakujący w bezkompromisowym ujęciu sytuacji międzyludzkich, w obnażaniu zachowań zarówno jednostkowych jak i zbiorowych, we wnikliwym badaniu sił, jakie pojawiają się w ludzkiej psychice w obliczu katastrofy czy patriotycznego zrywu.

Ksiądz Marek, choć osadzony w historii i realistycznym konkrecie, z pasją i wrażliwością opisuje przede wszystkim ludzkie doświadczenie. Reżyser podąża tym tropem. Interesują go mechanizmy zachowań międzyludzkich w momentach ekstremalnych, błędne koło upokorzeń i zemsty, ostro pokazane nierozwiązalne polskie problemy, jak choćby kwestia przeklętego trójkąta polsko-żydowsko-rosyjskiego.

Dlaczego Polaków nigdy nie było stać na to, żeby zaakceptować to, że Polska to jest wielość, a nie jedność - pyta reżyser. W spektaklu kontekst historyczny nie ulega prostemu uwspółcześnieniu. Został przekształcony w kalejdoskop kolejnych nieudanych polskich powstań, nie po to jednak, by ukazać jakąś historyczną prawidłowość, ale by zintensyfikować okrutny i jakże dotkliwy obraz ludzkiego piekła.

Sugestywny i plastyczny język Słowackiego oraz aktorskie zaangażowanie i żywiołowość to dodatkowe walory spektaklu. Przedstawienie po raz pierwszy zaprezentowano podczas festiwalu re_wizje/romantyzm.

 

[…] Za największe osiągnięcie Zadary w pracy nad dramatem Słowackiego uznać należy fakt, że młodemu reżyserowi i jeszcze młodszym aktorom ( w większości studentom PWST) udało się zinterpretować poetycki, kunsztowny, malarski język autora tak, że brzmi on zarazem naturalnie i niezwykle, wzniośle i dosadnie, tajemniczo i w pełni zrozumiale. A przede wszystkim – wydaje się jedyną mową możliwą wyrazić ekstremalne stany emocjonalne bohaterów i oddać rozmiary apokalipsy. Twórcom spektaklu udało się niezwykle sugestywnie oddać stan po przekroczeniu wszelkich granic cierpienia, strachu i rozpaczy.[…]
Ogromną siłą spektaklu jest to, że w bolesny i wcale nieprosty sposób rozbija on kompensacyjne mity narodowe.[…]
Dramat romantyczny nie miał charakteru metodycznej, idealnie przeprowadzonej analizy; jego niebezpieczna siła tkwi w czymś zupełnie innym, co bardzo trudno zdefiniować, ale na pewno można odnaleźć i odczuć oglądając „Księdza Marka” Michała Zadary.

Anna R. Burzyńska, Krucjata, Tygodnik Powszechny, Kraków 2005, nr 49.

[…] To przedstawienie mogło być przełomowym. Zadara odważył się otworzyć drzwi do romantycznej dramaturgii przymknięte na początku lat 90. Pokazał, że zwarty w niej duchowy portret Polaków jest nadal żywy.[…]


Roman Pawłowski, Zadara zrewidował Juliusza Słowackiego, Gazeta Wyborcza, Warszawa 2005, nr 272.

[…] Łatwo zarzucać Michałowi Zadarze nadmierne upraszczanie i uwspółcześnianie klasycznych tekstów. Ale w przedstawieniach (przynajmniej tych prezentowanych przez weekend podczas Spotkań) pojawia się dziwna energia, która nie pozostawia nikogo obojętnym. To energia zabawy teatrem (udzielająca się też aktorom), spojrzenia na polską klasykę inaczej, czasami nawet bezczelnie. Może to drażnić, ale każe o Zadarze myśleć z podziwem. Ciekawie sobie te teatralne puzzle układa.

Agnieszka Rataj, Energia odnaleziona w naszej klasyce, Rzeczpospolita, Warszawa 2008, nr 76.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011