Sam tekst sztuki w inscenizacji i reżyserii Jerzego Grotowskiego stał się pretekstem do pokazania co to teatr i reżyser potrafią. Ta barokowa rozbudowa może się podobać lub nie, ale świadczy o słabości sztuki, która dała się tak skonsumować. Inna sprawa, że przy tych założeniach inscenizacyjnych trzeba naprawdę arcydzieła, żeby się obroniło.

Oto do czego grzecznie i bez bicia przyznaje się teatr. „Ale teatr twarzami aktorów nadał oblicza clownów; clownów poszukujących Kolchidy, poszukujących racji życia; clownów poruszających się w pustce między „huśtawkami błazenad” i „areną trudnych do świadczeń”.

Dlatego też aktorzy grający role męskie ucharakteryzowani są na błaznów. Rzeczywiście bardzo to głęboka i odkrywcza symbolika! W życiu, moja pani, jak w cyrku, raz smutno, raz wesoło chciałby człowiek coś lepszego, ale świat już taki jest.

Wychodząc z tego założenia reżyser zorganizował dwa boczne proscenia, opatrzone zapalającymi się napisami, żeby nie było pomyłek. (...)

Każdy akt zaczyna się krótką wstawką filmów, która chyba ukazuje, jakie to też jest nasze życie.

Zamiast dekoracji na scenie wiszą trzy huśtawki, na której aktorzy huśtają się trzeźwo lub pijano, szybko lub wolno. Jest to właściwie dobry pomysł bo nadaje sztuce tempo, zastępując akcję. (...)

„Bogowie deszczu” nie są jeszcze tą sztuką, na którą czekamy, ale na pewno przybliżają moment jej narodzenia i wystawienia. W każdym razie dobrze świadczy o autorze, że nie zląkł się trudnego tematu.

Zastępca, Reżyser contra autor, Echo Krakowa 1958, nr 159.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl