Wykonanie Pasażera, dobrze rozpracowane reżysersko przez Warneckiego, z pomocą Gołębiowskiego, nie miało ogólnego poziomu sprawności i tempa, zwłaszcza w wygłoszeniu tekstu. Warnecki w głównej roli dał interesujący przebieg psychologiczny człowieka, męczącego się między dwoma rzeczywistościami – środkami aktorskimi urozmaiconymi i przekonującymi - acz nie nowymi, jeśli porównać choćby jego niedawną rolę w „Dniu..” – Nałkowskiej. Jak słychać, rolę tę grał w Paryżu Pitojew. Próbując wyobrazić sobie tego aktora w roli Gastona, łatwo stwierdzić podobieństwo rodzaju gry Warneckiego, w dyskretnym pokrywaniu wewnętrznych przełomów pozorami zewnętrznego opanowania. Spośród innych wykonawców wyróżnić należy Loedla za drobiazgowo wypracowany wyraz tłumionych uczuć dojrzałego mężczyzny atmosfery prawdziwej szlachetności i dobroci - nigdy nie nudnej i nie pospolitej. Dulęba i Zahorska stworzyły żywe postaci władczych kobiet – pierwsza w zakroju komediowym – druga tragicznym. (…)

Dekorator Kosiński próbował w kompozycji wnętrza połączyć dwie płaszczyzny drewnianej z częściami kamiennymi. Nie powiem by ten pomysł był szczególnie szczęśliwy.

Tłumaczenie sztuki dobre i żywe, choć nie zupełnie swobodne.

Tadeusz Kudliński, Z teatrów krakowskich, Tygodnik Powszechny 1946, nr 17.

Fotografie

Fotografie (5)