Komedia Grońskiego, mimo że przypomina trochę wczesną twórczość Mrożka, nie ma jednak ani dramatycznej konstrukcji tragigroteskowej Tanga, ani przekornej głębi myślowej Vatzlava. Jej atuty satyryczne tkwią wyłącznie w zewnętrznej sferze aluzji. A kiedy aluzje tracą smaczki oraz doraźne znaczenia alarmujące opinię społeczną, bo okazuje się „tylko” prawdą – siła przebojowa rozdętego skeczu ulega gwałtownemu zahamowaniu. Śmieszy w miarę, i na miarę prawd już znanych. (...)

Spektakl Teatru Kameralnego ukazał te polityczne i artystyczne skutki opóźnienia sztuki Grońskiego z podwójną wyrazistością przebrzmiałego (przeważnie) skeczu, w którym dobry pomysł scenariusza góruje nad wątłą materią teatralną. I gdzie przebieranki „w role” oraz sytuacje „jak w życiu” są ważniejsze od znacznej części dowcipów, mówionych w konwencji felietonowej. (...)

Jedyną, pełną rolą sceniczną jest tu kapitalna w sylwetce i w wymowie naprawdę dowcipna aktorska postać Matki (Izabela Olszewska), dla której warto obejrzeć przedstawienie. Tylko fragmentarycznie sekunduje jej z powodzeniem Stefan Szramel (Prezydent). Reszta to właściwie epizody i epizodziki, nie zawsze utrzymane w jednolitym stylu estradowo – farsowym.

Jerzy Bober, Skutki spóźnienia, Gazeta Krakowska 1981, nr 33.

Fotografie

Video

Wideo (0)

Animacje kostiumów

Animacje kostiumów (0)

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl