Przedstawienie:

Maria

Autor: Izaak Babel przedstawienia tego autora >

Reżyser: Edward Lubaszenko (Linde-Lubaszenko) przedstawienia tego reżysera >

Scenografia: Maciej Preyer przedstawienia tego scenografa >

Obsada:

Madame Dora: Magda Jarosz przedstawienia >

Niefiedowna: Marta Stebnicka przedstawienia >

Inspektor milicji: Rafał Jędrzejczyk przedstawienia >

Griszczuk: Jan Krzyżanowski przedstawienia >

Katarzyna Felzen: Elżbieta Karkoszka przedstawienia >

Dymszyc: Edward Linde-Lubaszenko przedstawienia >

Andrzej: Zygmunt Józefczak przedstawienia >

Agasza: Ewa Ciepiela przedstawienia >

Kałmykowa: Margita Dukiet przedstawienia >

Kobieta z solą: Maria Zającówna-Radwan przedstawienia >

Bałmaszow: Andrzej Buszewicz przedstawienia >

Sergiusz Golicyn: Edward Dobrzański przedstawienia >

Jewstignieicz: Jacek Romanowski przedstawienia >

Wiskowski: Ryszard Łukowski przedstawienia >

Lutow: Leszek Piskorz przedstawienia >

Mikołaj Mukownin : Roman Stankiewicz przedstawienia >

Ludmiła*: Monika Rasiewicz przedstawienia >

Ludmiła*: Grażyna Trela - Stawska przedstawienia >

Biszonkow: Juliusz Grabowski przedstawienia >

Filip: Marcin Sosnowski przedstawienia >

Krawczenko: Leszek Świgoń przedstawienia >

Kużma : Edward Żentara przedstawienia >

Orłow : Wiesław Wójcik przedstawienia >

Griszczuk: Marek Litewka przedstawienia >

Golin : Kazimierz Borowiec przedstawienia >

Helena : Grażyna Laszczyk przedstawienia >

* rola dublowana

Opis:

 

Wieloplanowy i bogaty jest, zawarty w scenariuszu, obraz młodego państwa radzieckiego z roku 1920. Groźne umacnianie się Nowego Porządku i degrengolada Starego. Pewni swego rewolucjoniści, zrezygnowana i słaba Sfera Wyższa, sprytni spekulanci, inwalidzi rewolucyjno – wojenni i zdezorientowani, szarzy obywatele pałętający się w tym totalnym bałaganie. Symboliczna śmierć starego generała i narodziny proletariackiego dziecka.
 
Dorota Krzywicka, Maria, Echo Krakowa 1983, nr 61.
 
Przedstawienie ma dwie odsłony. Pierwsza nieco za rozwlekła (aktorzy chyba grają za powoli) wyraźnie eksponuje temat: odpowiedzialność człowieka za to co czyni w rewolucji, sens spójnego działania ludzi w zawierusze dziejowej. Część druga, znacznie krótsza, jak błyskawica rozświetla główną myśl Babla.
 
Olgierd Jędrzejczyk, Babla droga przez mękę, Gazeta Krakowska 1983, nr 72.
 
Dramat „Marii”, podobnie jak w „Zmierzchu”, układa się w luźne obrazy zwane przez autora „odsłonami”, przynależne w całości do fabuły, a jednak po troszę samodzielne. Dlatego zapewne Lubaszenko dodać postanowił związany z miejscem jadącego, konwojowanego pociągu, motyw jeszcze jeden. Rozbudowawszy ledwo zaznaczoną postać krasnoarmiejca, przybywającego u Babla niczym „deus ex machina” z owym nieszczęsnym listem, wyposażył go w cechy inteligenckiego narratora i wsadził do pociągu w gromadę prostych żołnierzy. Wychodząc od rysów sytuacyjnych opowiadań „Moja pierwsza gęś”, „Sól” czy też „Historii jednego konia”, obdarzył Lubaszenko swego bohatera nie tylko tekstem wyjętym z tych utworów. Przywołał bowiem adaptator także ulubiony chwyt Babla – groteskowo-tragiczną konfrontację między zagubionym inteligentem (gra go interesująco Leszek Piskorz) i żołnierzami Rewolucji, z których każdy snuje (niezbyt zresztą zręcznie i przekonująco) opowieść o własnym losie. (…)
Dodana przez reżysera sekwencja wagonowa zawiodła w swojej warstwie podstawowej (…) W skutek nieudanego kostiumu i schematyzmu interpretacyjnego wyparowała tak kultywowana przez Jarockiego w „Zmierzchu” rodzajowość – jeden z budulców Bablowskiego kolorytu. Mroczne środowisko Dymszyca przypominało „Na dnie” Gorkiego, a najciekawszą postacią, najlepiej zresztą poprowadzoną przez aktora (Ryszard Łukowski), okazała się tu postać podłego Polaka – Wiskowskiego. Wielokąt zaś uczuciowy salonu Mukowninów: Mikołaja (Roman Stankiewicz), Ludmiły (Grażyna Trela), Katarzyny (Elżbieta Karkoszka) i Golicyna (Edward Dobrzański) rozegrany został w konwencji psychologicznej dramatów Czechowa.
Między Gorkim i Czechowem stanął nie tylko reżyser, ale i grany przez niego samego – Dymszyc, oczyszczony słusznie z żydłaczenia i innych niepotrzebnych upiększeń.
 
Krzysztof Miklaszewski, Kłopoty z „Marią”, Dziennik Polski 1983, nr 94.

Animacje kostiumów

Narodowy Stary Teatr w Krakowie tel. 48 12 4228566, 48 12 4228020 wew. 134 fax 12 2927512 e-mail:muzeum@stary.pl
Copyright 2011